TDF21 «Κι αν ήσουν εσύ;»: Δράσεις αφιερωμένες στους πρόσφυγες

Μάθετε όλα όσα είπαν οι συμμετέχοντες αλλά και οι διοργανωτές της δράσης που διοργάνωσε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στο πλαίσιο του TDF21.

  • «Δίσταζα να μπω στον ρόλο. Έκανα κάποιο αστείο πού και πού γιατί δεν άντεχα. Όταν φτάσαμε στο σημείο που έπρεπε να τους πείσουμε να μας βάλουν στη χώρα δεν ήξερα τι να πω για να τους πείσω, ενώ θεωρώ πως μπορώ να πείθω τους ανθρώπους. Είμαι μορφωμένη, ξέρω αγγλικά, αλλά δεν ήξερα τι να πω.»
  • «Ένιωσα αδιέξοδο. Κατάλαβα πόσο εύκολα μπορεί να διαλυθεί μια οικογένεια και πόσο κοντά είναι ο θάνατος ανά πάσα στιγμή. Σκεφτόμουν έναν φίλο μου πρόσφυγα, που τώρα είναι καλά και ζει στη Φινλανδία, αλλά δεν μπορεί να κοιμηθεί και έχει κρίσεις πανικού. Πώς μπορείς να ξεπεράσεις κάτι τέτοιο και να συνεχίσεις τη ζωή σου…»
  • «Δεν θέλω να ζήσω κάτι τέτοιο ποτέ ξανά. Εύχομαι να μην χρειαστεί κανένας να βρεθεί σε αυτή την κατάσταση. Ποτέ ξανά! Κατάλαβα πως δεν έχεις επιλογή και κανένας δεν θέλει να αφήσει τη χώρα του και το σπίτι του. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για αυτά που έχω.»
  •  «Ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία και θα έλεγα σχετικά «οπτιμιστική», αν σκεφτούμε πώς είναι η κατάσταση στην πραγματικότητα. Πιστεύω θα ήταν μια χρήσιμη εμπειρία για όλους όσοι αγνοούν την κατάσταση και είναι αρνητικοί προς το προσφυγικό κύμα».
  • «Το δυσκολότερο για μένα ήταν ότι έπρεπε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις σε λίγα δευτερόλεπτα, οι οποίες θα καθόριζαν τις ζωές μας και δεν είχαμε επιλογές ή χρόνο να σκεφτούμε.  Δεν ξέρω πώς οι πρόσφυγες αντιμετώπισαν κάτι τέτοιο».
  • «Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία για μένα. Από τη μία, έχω υπάρξει μαθητής σε αυτό το σχολείο και είχα συνδέσει τους χώρους με αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια και βίωσα την αναπαράσταση μιας κατάστασης κρίσης. Από την άλλη, ήταν ενδιαφέρον και από επαγγελματική σκοπιά, καθώς εργάζομαι με πρόσφυγες και ήθελα να δω πώς θα μπορούσε αυτή η τεχνική να ενσωματωθεί και στις δικές μας δράσεις».

(συμμετέχοντες)

  • «Για ακόμη μία φορά κατάλαβα πόσο κακό πράγμα είναι η εξουσία, καθώς σου δίνει τη δυνατότητα να ορίσεις ποιος έχει και ποιος δεν έχει ανάγκη.»
  • «Απορρίπτω κόσμο χωρίς να ξέρω ποιος είναι και χωρίς να ξέρω το γιατί. Μέσω αυτού του παιχνιδιού αποφάσισα πως στη ζωή μου, ακόμη και να μην καταλαβαίνω τι μου λέει κάποιος, θα προσπαθήσω να τον βοηθήσω.»
  • «Είναι ένα «παιχνίδι» εξαντλητικό, κουραστικό και έντονο. Από όποια μεριά και να βρίσκεσαι, έχεις κάτι να χάσεις.»

(διοργανωτές)

  • «Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος πιστεύαμε ότι θα τελειώσει σύντομα και περιμέναμε. Όμως ερχόταν όλο και πιο κοντά στο κατώφλι μας. Όπου πηγαίναμε μας ακολουθούσε. Ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα φτάσει στο σπίτι σου, αλλά σε ακολουθεί παντού. Είναι σαν να βλέπεις τη φωτιά στο δάσος αλλά δεν πιστεύεις πως θα φτάσει στο σπίτι σου.»
  •  «Πήρα την απόφαση να έρθω στην Ελλάδα επειδή έχω 3 γιους και ο πόλεμος στη Συρία φέρνει αντιμέτωπο αδερφό εναντίον αδερφού και δεν ήθελα να καταλήξουν έτσι τα παιδιά μου. Εκτός αυτού, ο μεγάλος μου γιος ήταν 13 ετών τότε και υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να στρατολογηθεί ή να απαχθεί και δεν ήθελα αυτό για τα παιδιά μου.»
  • «Πολλοί συμπατριώτες μου στην αρχή έφευγαν στα γειτονικά μουσουλμανικά κράτη. Αυτά ήταν τα πρώτα που κλείσανε τα σύνορά τους. Έτσι, η μόνη επιλογή που μας έμενε ήταν η Τουρκία, αλλά εκεί δεν έχεις δικαιώματα και σε εκμεταλλεύονται εργασιακά στη μαύρη αγορά. Οπότε, η Ελλάδα και η Ευρώπη είναι η επόμενη επιλογή.»
  • «Εγώ που είχα δεμένα μάτια ένιωσα άβολα, πως εξαρτιόμουν από τους άλλους και ταυτόχρονα, τους καθυστερούσα και έθετα σε κίνδυνο τη ζωή τους. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν ήταν ένα πραγματικό σενάριο».
  • «Όταν μοιράσαμε τους ρόλους σήμερα και ήξερα ότι θα παίξω το παιδί που το αρπάζουν, δεν ήθελα να βρεθώ ξανά σε αυτή τη θέση. Η αίσθηση ότι είσαι κάπου ασφαλής, τριγυρισμένη από τους δικούς σου ανθρώπους, και έρχονται ξαφνικά κάποιοι με κουκούλες και σε αρπάζουν, για να σε χωρίσουν από τους δικούς σου, είναι πολύ άσχημη. Έμαθα ξανά την έννοια του μαζί και την ασφάλεια της οικογένειας».
  •  «Δεν μου άρεσε καθόλου να βρεθώ στο ρόλο του «κακού». Ένας φύλακας που, επειδή κρατάει ένα όπλο, έχει τεράστια εξουσία πάνω σε άλλους ανθρώπους και μπορεί να τους διατάξει να κάνουν ό,τι θέλει».
  •  «Φτάνοντας τον Φεβρουάριο του 2016 στην Ελλάδα, τα camps υποδοχής ήταν σε πολύ πρώιμη φάση, μέναμε σε σκηνές, σε άσχημες καιρικές συνθήκες. Ο μόνος τρόπος που με έκανε να αισθανθώ καλύτερα ήταν να βοηθήσω κι εγώ τις οργανώσεις που έκαναν δράσεις μέσα στα camps, με όποιον τρόπο μπορούσα.  Βοηθούσα και βοηθιόμουν».
  • «Δουλεύοντας τρία χρόνια αργότερα σε ΜΚΟ για πρόσφυγες, είμαι στη θέση να βοηθήσω ανθρώπους με τους οποίους έχω βρεθεί σε παρόμοια θέση και την ίδια στιγμή, να καταλάβω τι συνέβαινε, όταν ήμουν κι εγώ μέρος της διαδικασίας. Με βοηθάει να με καταλάβω καλύτερα και μου δίνει δύναμη».
  • «Θέλω ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μου και δεν μπορεί να με σταματήσει τίποτα. Αφού ξεπέρασα τον πόλεμο και τον θάνατο, πιστεύω μπορώ να τα ξεπεράσω όλα».

[Μανάρ (πρόσφυγας από τη Συρία, βρίσκεται στην Ελλάδα εδώ και 2,5 χρόνια, πατέρας 3 αγοριών, εργάζεται ως διερμηνέας σε ΜΚΟ)]

Thessaloniki International Film Festival