Το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης επιστρέφει σπίτι του, στις κινηματογραφικές αίθουσες, και έχει επίτιμο καλεσμένο την αφρόκρεμα του ελληνικού σινεμά, σε ένα πλούσιο και πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα. Από τις είκοσι συνολικά ελληνικές ταινίες που πραγματοποιούν την πρεμιέρα τους στο Φεστιβάλ, τρεις συμμετέχουν στο Διεθνές Διαγωνιστικό, άλλες τρεις παίρνουν μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα Meet the Neighbors, ενώ μια ακόμη τριάδα βρίσκεται στο διαγωνιστικό τμήμα του >>FilmForward. Παράλληλα, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει οκτώ αριστουργήματα του ελληνικού σινεμά από το πρόγραμμα ψηφιοποίησης, διάσωσης, προβολής και μελέτης του ελληνικού σινεμά, «Χώρα, σε βλέπω: Ο 20ός αιώνας του ελληνικού σινεμά», καθώς και δύο παλιές αγαπημένες ελληνικές ταινίες, σε προβολές καθολικής προσβασιμότητας. Ας ρίξουμε, όμως μια αναλυτική ματιά στο ελληνικό πρόγραμμα του 62ου ΦΚΘ:
Ελληνικές ταινίες στο Διεθνές Διαγωνιστικό
Αγέλη προβάτων – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κανελλόπουλος
Ο Θανάσης αδυνατεί να ξεπληρώσει το χρέος του στον Στέλιο. Όταν μαθαίνει πως κι ο Αποστόλης βρίσκεται στην ίδια θέση, του ζητά να συμμαχήσουν για να πετύχουν μια καλύτερη συμφωνία με τον Στέλιο. Κι ενώ βρίσκει κι άλλους πρόθυμους να τον ακολουθήσουν, δύο νεαροί μικροεγκληματίες φτάνουν στην πόλη για να εκφοβίσουν αυτούς που χρωστούν στον τοκογλύφο.
Αγία Έμυ – Σκηνοθεσία: Αρασέλη Λαιμού
H Έμυ νιώθει ξένη μέσα στην κλειστή κοινότητα των Φιλιππινέζων Χαρισματικών Καθολικών του Πειραιά, που έχει καλωσορίσει με θέρμη την αδερφή της, την Τερέζα. Όταν η Τερέζα μένει έγκυος, η Έμυ έλκεται από μυστηριώδεις δυνάμεις που κατοικούν μέσα της.
Σελήνη, 66 ερωτήσεις – Σκηνοθεσία: Ζακλίν Λέντζου
Μετά από χρόνια απόστασης, η Άρτεμις επιστρέφει αναγκαστικά στην Αθήνα λόγω της εύθραυστης κατάστασης υγείας του πατέρα της. Με την ανακάλυψη ενός μεγάλου μυστικού του, η Άρτεμις γνωρίζει τον πατέρα της για πρώτη φορά. Τον καταλαβαίνει με τρόπο που τόσα χρόνια αδυνατούσε, και κατά συνέπεια τον αγαπάει πραγματικά.
Ελληνικές ταινίες στο διαγωνιστικό τμήμα Meet the Neighbors
.dog – Σκηνοθεσία: Γιάννα Αμερικάνου
Ο νεαρός Δημήτρης, στα πρόθυρα ενηλικίωσης, αλλά ακόμα παιδί, ρομαντικοποιεί σε μυθικές αναλογίες τον πατέρα του, που σύντομα θα αποφυλακιστεί. Αλλά όταν η αληθινή φύση του πατέρα του αποκαλυφθεί, οι επιθυμίες του Δημήτρη για μια πραγματική οικογένεια ξαφνικά βρίσκονται σε κίνδυνο. Ο Δημήτρης θα πρέπει να παλέψει στο να κατανοήσει την σκληρή πραγματικότητα των ονείρων του εγκαίρως για να καταφέρει να ξεφύγει από τη βία.
18 – Σκηνοθεσία: Βασίλης Δούβλης
Σε μια γειτονιά της εργατικής τάξης στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης, της ανόδου του φασισμού και της πανδημίας, μια ομάδα δεκαοχτάχρονων φοιτητών καταδιώκει μετανάστες, ομοφυλόφιλους –ή, απλώς, οποιονδήποτε μοιάζει διαφορετικός. Ένας συμμαθητής τους, που δεν κρύβει την αποστροφή του για τη δράση τους, θα γίνει σύντομα ο επόμενος στόχος τους.
Ο άνθρωπος με τις απαντήσεις – Σκηνοθεσία: Στέλιος Καμμίτσης
Μετά τον θάνατο της γιαγιάς του, ο Βίκτωρας, ένας εικοσάχρονος πρώην πρωταθλητής καταδύσεων αναχωρεί με το πλοίο για Ιταλία. Εκεί συναντάει τον Ματίας, έναν νεαρό, παράτολμο Γερμανό. Και οι δύο κατευθύνονται προς τη Βαυαρία, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Και οι δύο αναζητούν απαντήσεις, ο καθένας στις δικές του ερωτήσεις.
Ελληνικές ταινίες στο διαγωνιστικό τμήμα >>Film Forward
Μαγνητικά Πεδία – Σκηνοθεσία: Γιώργος Γούσης
Μετά την τυχαία συνάντησή τους καθ’ οδόν σε ένα νησί, μια γυναίκα και ένας άνδρας αποφασίζουν να περιπλανηθούν μαζί σε αναζήτηση του κατάλληλου μέρους για να θάψουν ένα μεταλλικό κουτί.
ORFEAS2021 – Σκηνοθεσία: ΦΥΤΑ
Οι αγώνες του Ορφέα, του πρώτου γκέι πρωθυπουργού της Ελλάδας, ενάντια σε μια ιστορία καταπίεσης «Live Your Myth in Greece». Η πρώτη ελληνόφωνη queer όπερα, ένα μεταμοντέρνο πειραματικό έργο με στοιχεία μπαρόκ μελοδράματος, DIY κολάζ, post-ίντερνετ αισθητικής, εικονικής πραγματικότητας. Αφιερωμένη στη μνήμη της ακτιβίστριας Zackie Oh!
The Timekeepers of Eternity – Σκηνοθεσία: Αριστοτέλης Μαραγκός
Ο κύριος Τούμι σκίζει με εμμονή χαρτιά για να ελέγξει τα τέρατα της παιδικής του ηλικίας. Όταν ξυπνά στη μέση της πτήσης του προς Βοστώνη, ανακαλύπτει ότι οι περισσότεροι από τους επιβάτες έχουν εξαφανιστεί. Όσο η αλήθεια ξετυλίγεται, πρέπει να αντιμετωπίσει τον χάρτινο εφιάλτη που απειλεί να καταστρέψει τα πάντα γύρω του. Πλάνα από την τηλεταινία Langoliers (1995) τυπώνονται και μετατρέπονται σε ένα χάρτινο εφιάλτη.
Επίσημη πρώτη
Εκείνοι τα ήξερε όλα – Σκηνοθεσία: Τάκης Παπαναστασίου
Η Νόρα πεθαίνει κάτω από την μύτη του Νίκου, μέσα στο σαλόνι του. Ο Νίκος γνωρίζει και χάνει την Φαίη στο πάρκο. Φίλοι, συγγενείς, γνωστοί και άγνωστοι του Νίκου, τον βοηθούν –ο καθένας με τον τρόπο του– να συμφιλιωθεί με το πτώμα της Νόρας και να ξαναβρεί την Φαίη. Όμως εκείνο που στ’ αλήθεια χρειάζεται ο Νίκος, είναι ένας καλός ύπνος.
Καλάβρυτα 1943 – Σκηνοθεσία: Νικόλας Δημητρόπουλος
Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να διεκδικήσει πολεμικές αποζημιώσεις για τη Σφαγή των Καλαβρύτων ωθεί την Κάρολαϊν, τη δικηγόρο που εκπροσωπεί τη γερμανική κυβέρνηση, και τον Νικόλα Ανδρέου, τον τελευταίο επιζώντα του τραγικού γεγονότος, σε ένα αγωνιώδες, οδυνηρό αλλά και καθαρτήριο ταξίδι μέσα από το πιο σκοτεινό κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας.
Λούγκερ – Σκηνοθεσία: Κώστα Χαραλάμπους
Τα γεγονότα της ταινίας εξελίσσονται μετά την Κατοχή, μέχρι και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80. Στα χρόνια αυτά αποτυπώνεται η περιπετειώδη πορεία μιας ισχυρής οικογένειας, μέσα σε κομβικά για την ελληνική ιστορία, χρόνια.
Saison Morte – Σκηνοθεσία: Θανάσης Τότσικας
Όταν ξεκινά μια σειρά από βίαιες δολοφονίες, ο Χρήστος είναι ο μόνος που μπορεί να εξηγήσει τι συνέβη. Ξεκινάει να αφηγείται σε δύο αστυνομικούς μια ιστορία στην οποία κανένας δεν είναι αυτό που φαίνεται και όλα ή όλοι αλλάζουν ρόλους και θέσεις μέχρι την τελική ανατροπή. Μια ιστορία για την εξαπάτηση, για την αφήγηση που χειραγωγεί και κατευθύνει τον θεατή μέχρι το τελευταίο της λεπτό.
MUSA – Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολόπουλος
Η ερωτική ιστορία του Σίμου και του Μούσα. Μια κάθοδος στο σκοτάδι με οδηγό τον Σίμο. Ο Μούσα θέλει να φύγει. Στην προσπάθειά του να τον κρατήσει, ο Σίμος ανοιγοκλείνει την πόρτα που χωρίζει το όνειρο από την πραγματικότητα. Θα χάσει τον Μούσα; Τον εαυτό του; Ή τον εαυτό του μέσα στον Μούσα;
Patchwork – Σκηνοθεσία: Πέτρος Χαραλάμπους
Για τη Χαρά η οικογένειά της είναι το παν. Μερικές φορές όμως φαντάζεται τον εαυτό της χωρίς αυτούς. Ανίκανη να μιλήσει σε κανένα για αυτή την εσωτερική της μάχη, κουβαλάει μόνη το βάρος της ενοχής και της σύγχυσης. Όταν γνωρίζει την ντροπαλή κόρη του αφεντικού της, αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την υπαρξιακή της αγωνία και το οδυνηρό παρελθόν της.
REM Ταχείες Κινήσεις Οφθαλμού – Σκηνοθεσία: Κάρολος Ζωναράς
Δύο ζευγάρια διαφορετικής ηλικίας εμπλέκονται μεταξύ τους. Οι νεότεροι αντικρίζουν τα αδιέξοδα των μεγαλύτερων ως μια ζοφερή πιθανότητα, ενώ οι μεγαλύτεροι «ανανεώνονται», αλλά και βυθίζονται ακόμη πιο πολύ στα δικά τους αδιέξοδα. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, τα λάθη δεν διορθώνονται και οι σχέσεις καταλήγουνανθρωποφαγικές.
Sick – Σκηνοθεσία: The Callas / Λάκης & Άρης Ιωνάς
Covid-19 καραντίνα, την Άνοιξη του 2020. Αυτή είναι απομονωμένη στο σπίτι της στο Λος Άντζελες. Αυτός απομονωμένος στο σπίτι του στην Αθήνα. Ξοδεύουν τον χρόνο τους στο ίντερνετ, κάνοντας «χαζά» πράγματα που κάνουν οι εραστές. Ο εγκλωβισμός τούς δημιουργεί ένα ψυχεδελικό γαϊτανάκι μη-συμβάντων. Ένα punk ρομάντζο στην καρδιά του πανδημικού lockdown.
Ξεπερνώντας τα σύνορα
Άνδρας στη Σοφίτα – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Βενετόπουλος
Λέγεται ότι είμαστε δύο άνθρωποι. Είμαστε αυτοί που είμαστε με τις αναμνήσεις που κρατάμε και αυτοί που είμαστε με τις αναμνήσεις που ξεχνάμε. Ένα ψυχολογικό θρίλερ για την Οδύσσεια ενός ανθρώπου μέσα από τις αναμνήσεις του.
A Pure Place – Σκηνοθεσία: Νικίας Χρυσός
Δυο αδέρφια, η Ιρίνα και ο Πολ μεγαλώνουν στο αυστηρό περιβάλλον μια παραθρησκευτικής οργάνωσης σε ένα ελληνικό νησί, με αρχηγό τον μυστηριώδη Φουστ. O Φουστ επιλέγει την Ιρίνα ως εκλεκτή συνοδοιπόρο του και ο Πολ αισθάνεται εγκατάλειψη. Πρέπει να την απελευθερώσει προτού να είναι πολύ αργά, καθώς η σέχτα προετοιμάζει ήδη το βίαιο τέλος της.
EX – Σκηνοθεσία: George Μαρκάκης
Ενώ το dancefloor έχει χτίσει τη δική του μυθολογία ως χώρος σύνδεσης, κάθε γνήσιο πλάσμα της νύχτας γνωρίζει ότι η πραγματική δράση εκτυλίσσεται στον θάλαμο της τουαλέτας, που είναι τόσο το μηχανοστάσιο του κλαμπ όσο και η γωνία της «εξομολόγησης». Η ταινία απεικονίζει τις πραγματικότητες αυτών των ιερών χώρων με μια εντυπωσιακή αίσθηση οικειότητας, φέρνοντάς μας κοντά στην Νταϊάνα.
Μια δεύτερη ματιά
Η βοή του κόσμου – Σκηνοθεσία: Πέτρος Σεβαστίκογλου
Ελλάδα, Ρωσία, ΗΠΑ, Βραζιλία, Κίνα, Σενεγάλη. Συναντώντας νέους σε αυτές τις χώρες, νιώσαμε τον παλμό τους να προμηνύει μια βοή και μια έκρηξη. Αυτή η «βοή» ήταν η «φωνή» της νέας γενιάς. Τα λόγια, οι εικόνες, οι ήχοι και η μουσική τους συνθέτουν μια οπτικοακουστική συμφωνία με τίτλο Η βοή του κόσμου.
Το Κοχύλι – Σκηνοθεσία: Κατέ Μπέλλο
Mια ομάδα γυναικών του Κολωνού και της Ακαδημίας Πλάτωνος, μαζί με τον συγγραφέα Θανάση Σκρουμπέλο και την σκηνοθέτιδα Κατέ Μπέλλο, αποφάσισαν να σπάσουν τη σιωπή.
Το πρόσωπο και η πόλη – Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Φασόης
Το Πρόσωπο και η Πόλη αποτελεί μια ελεύθερη φιλμική προσέγγιση στο θεατρικό έργο Ο Προτελευταίος των Μόνικιν του Πάρι Τακόπουλου. Πρόκειται για έργο μπεκετικής ατμόσφαιρας και τζοϋσικού περιεχομένου, με όλα τα χαρακτηριστικά της αφηγηματικής ιδιομορφίας που επιβάλλει ο προφορικός λόγος όταν συναντά την κινούμενη εικόνα.
Ταινίες καθολικής προσβασιμότητας
Το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την Alpha Bank, τον χορηγό προσβασιμότητας του Φεστιβάλ, προσφέρει στο κοινό την ευκαιρία να απολαύσει με όρους καθολικής προσβασιμότητας δύο σημαντικές ταινίες του ελληνικού σινεμά. Οι ταινίες αυτές θα είναι προσβάσιμες τόσο στις αίθουσες του Φεστιβάλ όσο και στις διαδικτυακές προβολές τους και θα προβληθούν με ακουστική περιγραφή [AD: Audio Description] για τυφλούς και άτομα με προβλήματα όρασης και με υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους [SDH: Subtitles for the Deaf or Hard of Hearing]. Σε συνεργασία με το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ), το πρόγραμμα των καθολικά προσβάσιμων προβολών θα είναι διαθέσιμο σε Μπράιγ, ενώ ένα από τα σποτ του Φεστιβάλ θα έχει και ακουστική περιγραφή.
Τι Έκανες στον Πόλεμο Θανάση; (1971) – Σκηνοθεσία: Ντίνος Κατσουρίδης
Χρησιμοποιώντας τον πάντοτε ανατρεπτικό λόγο της κωμωδίας, με τον Θανάση Βέγγο να ενσαρκώνει τη θυμοσοφία, την υποταγή αλλά και την αντίσταση, ο Ντίνος Κατσουρίδης επικεντρώνει το βλέμμα του στον καθημερινό άνθρωπο της Κατοχής. Σε εκείνον που, όσο κι αν το επιθυμεί, δεν μπορεί να παραμείνει αμέτοχος, αλλά παρασύρεται στη δίνη της συλλογικής δράσης. Εδώ, ένας απλός εργάτης, πεινασμένος, φυλακίζεται, βασανίζεται και βρίσκεται να κάνει ακούσια αντίσταση. Η ταινία λειτούργησε και ως μια υπόγεια παραβολή για το καθεστώς της Χούντας και αποτέλεσε μια από τις τελευταίες μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες του ελληνικού σινεμά της εποχής.
Δοξόμπους (1987) – Σκηνοθεσία: Φώτος Λαμπρινός
Στην εποχή του Βυζαντίου, ένα ορφανό παιδί από το χωριό Δοξόμπους, υιοθετείται από τον πρωτόγερο του χωριού, μεγαλώνει στο μοναστήρι και όταν ενηλικιώνεται προσχωρεί στο στρατόπεδο των επαναστατών και διεκδικητών του θρόνου. Σπουδή πάνω στο Βυζάντιο και την κοινωνική σύσταση της εποχής, δοσμένη μέσα από μια ιδιόμορφη κινηματογραφική γραφή, που στηρίζεται στα εικαστικά στοιχεία του κάδρου και τους συμβολισμούς.
Ειδική προβολή
Μια ζωή σαν σινεμά – Ντίνος Κατσουρίδης (2012) – Σκηνοθεσία: Ισαβέλλα Μαυράκη
Όχι μόνο σκηνοθέτης κλασικών ταινιών, αλλά και σεναριογράφος, διευθυντής παραγωγής, παραγωγός, διευθυντής φωτογραφίας, οπερατέρ, μοντέρ, μια ξεχωριστή μορφή, ο Ντίνος Κατσουρίδης, είχε περάσει από όλα τα στάδια της κινηματογραφικής διαδικασίας, διαπρέποντας παντού. Οπτικοακουστικές συνεντεύξεις του ίδιου, αρχειακό υλικό αλλά κι ένα ταξίδι στα παιδικά του χρόνια στην Κύπρο συνδέονται αρμονικά με τις θύμισες ανθρώπων που τον αγάπησαν και που λίγο ή πολύ συνεργάστηκαν μαζί του.
«Χώρα, σε βλέπω : Ο 20ός αιώνας του ελληνικού σινεμά»
Z (1969) – Σκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς
Το κλασικό πολιτικό θρίλερ του Κώστα Γαβρά για τη δολοφονία του αριστερού βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη από το παρακράτος είναι ένα τολμηρό, ζωτικής σημασίας πορτρέτο του κοινωνικού αδιεξόδου μιας ιστορικής περιόδου που αντηχεί μέχρι τις μέρες μας. Βασισμένη στη νουβέλα του Βασίλη Βασιλικού και ποτισμένη με τις συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, η ταινία έφτασε μέχρι τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Ο μικρός δραπέτης (1968) – Σκηνοθεσία: Σταύρος Τσιώλης
Γνωρίζατε ότι το ελληνικό Bugsy Malone γυρίστηκε σχεδόν μία δεκαετία πριν το αμερικάνικο στα στούντιο της Φίνος Φιλμ και ήταν μάλιστα το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Σταύρου Τσιώλη; Σε ένα σπάνιο δείγμα εγχώριου παιδικού σινεμά, ο Τσιώλης λοξοκοιτάζει τη Νουβέλ Βαγκ και σφυρηλατεί την αγνή ματιά και την ανοιχτή καρδιά της κινηματογράφησης που τον καθιέρωσε.
Αστέρω (1929) – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Γαζιάδης
Ένα μέχρι πρότινος χαμένο έργο του βωβού σινεμά, που το κοινό γνώρισε από το ριμέικ του 1959 με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η αυθεντική εκδοχή του βουκολικού δράματος με την Αστέρω και τον Θύμιο ως καταραμένους εραστές μας επανασυστήνει το είδος της «φουστανέλας», πλέον με μουσική υπόκρουση τις δημιουργίες της Nalyssa Green, σε ζωντανή εκτέλεση.
ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ “ΑΣΤΕΡΩ” ΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ NALYSSA GREEN
Το μπλόκο (1965) – Σκηνοθεσία: Άδωνις Κύρου
Ο φίλος των υπερρεαλιστών και αγωνιστής Άδωνις Κύρου εμπνέεται από το ιστορικό μπλόκο της Κοκκινιάς και πραγματοποιεί μια από τις πρώτες ουσιαστικές απόπειρες απεικόνισης της Ελληνικής αντίστασης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό το μπρεχτικών καταβολών δημιούργημα που προβλήθηκε στην Εβδομάδα Κριτικής των Καννών παραμένει μέχρι σήμερα ένα αληθινό κινηματογραφικό κειμήλιο της «χαμένης άνοιξης» της δεκαετίας του ’60.
Ευδοκία (1971) – Σκηνοθεσία: Αλέξης Δαμιανός
Σε αυτή την αρχαία τραγωδία που δεν γράφτηκε ποτέ, ένας λοχίας γνωρίζεται με μια πόρνη, την Ευδοκία, την οποία και παντρεύεται. Το φιλμ του ηθοποιού, σκηνοθέτη και θεατρικού συγγραφέα Αλέξη Δαμιανού είναι ένα δημιούργημα άγριας κινηματογραφικής ελευθερίας, βαθιά πολιτικό, άρρηκτα συνδεδεμένο για πάντα με το εμβληματικό μουσικό έργο του Μάνου Λοΐζου. Ένα ορμητικό έργο πάθους, έρωτα και ιερής οργής, μια ταινία αντίδραση σε έναν κόσμο σε αγκύλωση.
Μάνια (1985) – Σκηνοθεσία: Γιώργος Πανουσόπουλος
Μια καυτή καλοκαιρινή μέρα στον Εθνικό Κήπο, η Ζωή ξεχνάει τη δουλειά της, τον σύζυγο και το παιδί της και ακολουθεί παροξυσμικά το κάλεσμα της πανσέληνου που πλησιάζει. Ο Πανουσόπουλος επιστρέφει, μετά τους Απέναντι, με ένα μεταφυσικό tour-de-force σε διάλογο με τις Βάκχες του Ευριπίδη, για να αποτυπώσει την προαιώνια πάλη ανάμεσα στο μεταφυσικό και το γήινο, στο ενστικτώδες και το λογικό.
Ιdées Fixes/ Dies Irae (Παραλλαγές στο ίδιο θέμα, 1977) – Σκηνοθεσία: Αντουανέττα Αγγελίδη
Ένα από τα πλέον καθοριστικά πειραματικά φιλμ του ελληνικού σινεμά, ανακοίνωσε την άφιξη μιας δημιουργού που δεν σταμάτησε έκτοτε να προκαλεί το κοινό αναζητώντας τα όρια της κινηματογραφικής απεικόνισης. Το φιλμ είναι μια αβάν-γκαρντ εξερεύνηση του φύλου, των ορίων του σώματος και του ίδιου του μέσου, που συνεχίζει να εμπνέει την ποιητική δημιουργία σήμερα.
Θίασος (1975) – Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Αγγελόπουλος
Μία από τις σπουδαιότερες και πλέον βραβευμένες κινηματογραφικές δημιουργίες που πραγματοποιήθηκαν ποτέ παγκοσμίως, η ταινία του Αγγελόπουλου παραμένει εμβληματική μέχρι σήμερα, καθώς ακολουθεί έναν περιοδεύοντα θίασο στην Ελλάδα, από το 1939 μέχρι το 1952. Η πολιτική ιστορία μιας χώρας και η ιδιωτική των μελών του θιάσου πλέκονται αξεδιάλυτα σε μια οικογενειακή saga που συναντά τον κεντρικό πυρήνα του μύθου των Ατρειδών.