Αν ισχύει η ρήση «είμαστε ό,τι τρώμε», ισχύει εξίσου το «είμαστε ό,τι φοράμε».
Τουλάχιστον όσον αφορά το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή. Άλλωστε, αν η βιομηχανία της μόδας ήταν κράτος, θα ήταν το τρίτο πιο ρυπογόνο σε εκπομπές άνθρακα, πίσω μόνο από την Κίνα και τις ΗΠΑ. Και είτε στην haute είτε στη λεγόμενη fast εκδοχή της, που απευθύνεται στις μάζες, ο κλάδος εξακολουθεί να τρέχει με εξαντλητικούς ρυθμούς, αφήνοντας δυσθεώρητο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Ένα κόστος που δεν αναγράφεται στα καρτελάκια των ρούχων, όπως επίσης δεν αναγράφονται η παιδική εργασία και οι άθλιοι μισθοί που αποτελούν συνήθη πρακτική στις αναπτυσσόμενες, ως επί το πλείστον, χώρες παραγωγής. Γενικά, όλα τα στοιχεία καταδεικνύουν πως κινούμαστε -και σε αυτόν τον τομέα- με δραματικά λάθος τρόπο και πως η αλλαγή κατεύθυνσης αποτελεί επιτακτική ανάγκη.
Από τα πρώτα της βήματα στο χώρο, η Amy Powney είχε θέσει ως στόχο καριέρας αυτήν ακριβώς την αλλαγή: μια οικολογικά βιώσιμη και κοινωνικά υπεύθυνη βιομηχανία μόδας που να διατρέχει όλα τα στάδια μιας μακράς και προβληματικής αλυσίδας, από την πρώτη ύλη και την παραγωγή μέχρι φυσικά το αγοραστικό κοινό. Η δυσκολία του στοιχήματος που έβαλε η Βρετανή σχεδιάστρια του οίκου Mother of Pearl αποτυπώνεται ανάγλυφα στο Fashion Reimagined, το ντοκιμαντέρ της Becky Hutner, που μας προ(σ)καλεί να δούμε τη μόδα αλλιώς. Γιατί, πίσω από το success story της ανάδειξης της Powney από τη Vogue ως Κορυφαίας Ανερχόμενης Σχεδιάστριας του Ηνωμένου Βασιλείου για το 2017, κρύβεται ένας μικρός άθλος προκειμένου η αληθινά «πράσινη» κολεξιόν της να γίνει πράξη. Σε μια βιομηχανία που έχει συνηθίσει να (υπερ)παράγει 100 δισεκατομμύρια κομμάτια ετησίως, τα περισσότερα γεμάτα συνθετικές ίνες που θα καταλήξουν μικροπλαστικά στους ωκεανούς, οποιαδήποτε εναλλακτική μοιάζει με ουτοπία.
Κι όμως δεν είναι. Κι ας έχουμε φτάσει να ψωνίζουμε τρεις φορές περισσότερα ρούχα συγκριτικά με το 1980. Κι ας καταλήγουν 3 στις 5 νέες αγορές στις χωματερές, πριν καν κλείσουν χρόνο στην ντουλάπα. Όμως όλα αυτά τα σοκαριστικά, μα απολύτως ακριβή, στατιστικά παραμένουν αναστρέψιμα. Εξάλλου, παράλληλα με την επιμονή να επαναπροσδιορίσει τον κλάδο της μόδας, η Amy Powney έχει μερικούς απλούς και πρακτικούς τρόπους να προτείνει ώστε να γίνουμε πιο υπεύθυνοι καταναλωτές.
Νεκτάριος Σάκκας
*Ο στόχος της βιωσιμότητας περνά από κάθε τομέα της ζωής μας. Από τα όσα τρώμε, πίνουμε, φοράμε, διαβάζουμε, χρησιμοποιούμε, από το πώς μετακινούμαστε, από το πόσο ενημερωνόμαστε και ενημερώνουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Και το 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης δίνει τον αγώνα της βιωσιμότητας σε όλα τα μέτωπα, μέσα από δράσεις, ενέργειες και πρωτοβουλίες με σκοπό να ελαχιστοποιήσει το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα.