Με μια ασυνήθιστη εικόνα ξεκινά το My Pet and Me του Johan Kramer. Η Κιμ προσπαθεί να δελεάσει το γουρούνι της, τον Φράνσις Μπέικον, να μπει στο αυτοκίνητο.
Η σκηνή ικανοποιεί τη σχεδόν ηδονοβλεπτική μας περιέργεια για καθετί εκκεντρικό. Καθημερινοί άνθρωποι προβάλλουν επιθυμίες και ανασφάλειες πάνω στα κατοικίδιά τους. Σε ένα γιγάντιο αλμπίνο αφρικανικό σαλιγκάρι, σε μια διάσημη ινσταγκράμερ γάτα. Το αλλόκοτο διαλύεται σύντομα μέσα σε μια μελαγχολική γλυκιά αίσθηση. Αντίδοτο μοναξιάς, το κατοικίδιο καλύπτει μια βαθύτερη ανάγκη. Είναι ο σύντροφος ζωής της ανήλικης Τζο-Αν, ενός κοριτσιού στο φάσμα του αυτισμού που γίνεται στόχος εκφοβισμού στο σχολείο της και βρίσκει παρηγοριά στο πιστό παγκ της. Ο άρρηκτος δεσμός με το κατοικίδιο, θεραπευτικός και ειλικρινής, ικανοποιεί την αρχέγονη ανάγκη για συντροφικότητα. Κι όσο παράδοξο κι αν ακούγεται σήμερα, η επιτύμβια στήλη του 2ου ή του 3ου αιώνα στα τείχη της Έδεσσας για το αδικοχαμένο γουρούνι μάς υπενθυμίζει πως ο δρόμος από την εξημέρωση στον δεσμό έχει χαραχτεί αιώνες πριν. Το My Pet and Me είναι η ταινία λήξης του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Δήμητρα Νικολοπούλου