Του Ορέστη Ανδρεαδάκη
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς άρχισε αυτή η εποχή. Ήταν 3 Μαρτίου 2020, Καθαρά Δευτέρα, όταν αποφασίσαμε να αναβάλουμε το 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.
Μια εποχή χωρίς εποχές
Browsing Category: #TIFF62
Το όνομά μου είναι Ντίνος Κατσουρίδης.
Γεννήθηκα το 1927 στη Λευκωσία της Κύπρου.
Οι πρώτες μου (θολές) μνήμες είναι το κάψιμο του εγγλέζικου κυβερνείου, η απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τη δύση του ήλιου, οι εγγλέζοι στρατιώτες με τα κοντά χακί παντελονάκια και η άγρια τρομοκρατία τους μέχρι του σημείου οτιδήποτε γαλανόλευκο – ακόμα και στις … ρόδες ενός κάρου – να θεωρείται ποινικό αδίκημα. Θυμάμαι τα πρωινά που, μόλις ξύπναγα, χωνόμουν στο κρεβάτι των γονιών μου και τραγουδούσαμε τον εθνικό ύμνο και το Μαύρη είν’ η Νύχτα στα Βουνά.
1940. 28 Οκτωβρίου.
Οι ιταλιάνοι εισβάλλουν στην Ελλάδα και την ίδια στιγμή η στρατοκρατούμενη Λευκωσία πλημμυρίζει στην ελληνική σημαία. Όλα τα παλικάρια τρέξαμε να καταταγούμε, εμένα όμως με διώξανε οι εγγλέζοι γιατί φορούσα κοντά παντελονάκια.