Αποκλειστικά στις αίθουσες του Φεστιβάλ τα «Συνώνυμα», η Χρυσή Άρκτος της Berlinale!

Δείτε αυτή την εβδομάδα την ταινία Συνώνυμα, η οποία θριάμβευσε στην Μπερλινάλε, αποσπώντας τη Χρυσή Άρκτο! Η ταινία του ισραηλινού σκηνοθέτη Ναντάβ Λαπίντ εξερευνά το περιπετειώδες υπαρξιακό χρονικό ενός νεαρού που απορρίπτει την ταυτότητά του και αναζητεί την προσωπική του ουτοπία σε μια νέα πατρίδα.

του Γιάννη Σμοϊλη

Κάπου στο «Visions of Johanna» του Bob Dylan (ένα απ’ τα ομορφότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ, ειρήσθω εν παρόδω), ακούγεται ο στίχος, «Name me someone that’s not a parasite and I’ll go out and say a prayer for him». Το ουσιώδες έχει ειπωθεί εδώ και πολλά χρόνια λοιπόν. Είμαστε όλοι παράσιτα, ο ένας του άλλου.

του Γιάννη Σμοϊλη

Με αφορμή τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας και την επικείμενη έξοδο του «Joker» στις ελληνικές αίθουσες, με τον εκπληκτικό Χοακίν Φίνιξ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, θυμήθηκα κάτι που είχε συμβεί πέρσι τέτοια εποχή περίπου. Βλέποντας στο μετρό έναν πιτσιρικά, γύρω στα 20, να φοράει μπλούζα με τον Τζόκερ του Χιθ Λέτζερ, άρχισα να σκέφτομαι το πόσο μεγάλο αντίκτυπο είχε στη μαζική κουλτούρα των δέκα τελευταίων ετών, ο συγκεκριμένος αντι-ήρωας, και κυρίως στη νεολαία. Φυσικά, αυτό εύκολα εξηγείται. Ο Τζόκερ είναι μια φιγούρα που προσωποποιεί το ανώνυμο συλλογικό άγχος το οποίο παράγει σε τεράστιες ποσότητες ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα γι’ αυτόν: είναι ολόκληρος μια άναρχη επιθυμία να διαλύσει, να επιφέρει το χάος, χωρίς λόγο, χωρίς οργανωμένο σχέδιο, εντελώς νιχιλιστικά και αδικαιολόγητα. Πρόκειται για μια απολιτική φιγούρα «κακού», κι αυτό ταιριάζει τέλεια στην εποχή μας του τέλους των ιδεολογιών.