H Eμιλί έπεσε θύμα βιασμού στο αστυνομικό τμήμα της οδού Ορφέβρ 36, στο Παρίσι. Δεν έφταιγε η αμφίεσή της. Δεν έφταιγε το αλκοόλ που είχε καταναλώσει. Δεν έφταιγε η «προκλητική» συμπεριφορά της, όπως ανέφερε η υπερασπιστική γραμμή των κατηγορούμενων. Μια ιστορία για μια γυναίκα που πάλεψε με τα θηρία, μια ιστορία για έναν κόσμο που αρχίζει να αλλάζει. Έστω και με αργούς ρυθμούς, έστω και διστακτικά. Το Spanton vs. The French Police από την πολυσχιδή καλλιτέχνιδα Οβιντί προβάλλεται στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Η όρασή μας είναι διαρκώς ενεργή, διαρκώς κινούμενη, διατηρώντας συνεχώς τα πράγματα σε έναν κύκλο γύρω από αυτήν, συνιστώντας εκείνο που είναι παρόν για εμάς όπως είμαστε.

Η Εικόνα και το Βλέμμα, Τζον Μπέρτζερ

Του Ορέστη Ανδρεαδάκη

Η φράση «ποτέ ξανά» στοιχειώνει την ευρωπαϊκή Ιστορία εδώ και ογδόντα σχεδόν χρόνια, από το τέλος δηλαδή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: ποτέ ξανά ναζισμός, ποτέ ξανά Ολοκαύτωμα, ποτέ ξανά πόλεμος, ποτέ ξανά φρίκη.

Αεραλάνδη του Χάρη Ραφτογιάννη

Ο Τζίμης -ο άτυπος αρχηγός της μπάντας Αέρα Πατέρα- καλείται να συμβιβαστεί ή να αναμετρηθεί με μια «πραγματικότητα που δεν υπάρχει».

Di

Στο Children of the Mist της Χα Λε Τζιεμ, η 13χρονη Di, που ανήκει στη βιετναμέζικη εθνότητα των Χμονγκ, πέφτει θύμα μιας απαρχαιωμένης παράδοσης («Απαγωγή της νύφης») που επιβάλλει σε ανήλικα κορίτσια να παντρευτούν παρά τη θέλησή τους.

Τον Μάρτιο του 2002, τα μέλη της πνευματικής ομάδας Falun Gong, η οποία είχε κηρυχθεί εκτός νόμου, σοκάρουν το κινεζικό καθεστώς, πραγματοποιώντας κατάληψη σε έναν κρατικό τηλεοπτικό σταθμό. Η καταστολή σαρώνει την πόλη Τσανγκτσούν και ο κομίστας Daxiong εγκαταλείπει τη χώρα για τη Βόρεια Αμερική, βέβαιος πως η ενέργεια αυτή δεν είχε κανένα θετικό αντίκτυπο. Η άποψή του θα αλλάξει όταν γνωρίσει τον μοναδικό επιζώντα καταληψία, που ζει πλέον στη Σεούλ της Νότιας Κορέας. Ένα συναρπαστικό κοκτέιλ από εικόνες του σήμερα και 3D animation, το ντοκιμαντέρ Eternal Spring του Τζέισον Λόφτους ξεδιπλώνει μια ανεπανάληπτη ιστορία αντίστασης και θάρρους, που μας υπενθυμίζει πως το λουλούδι της ελευθερίας μπορεί να φυτρώσει και στα πιο άγονα μέρη.

«Νομίζω πως είναι προτιμότερο να βλέπουμε τη ζωή σαν ένα τοπίο γεμάτο χιούμορ». Η φινλανδή δημιουργός Βίρπι Σουούταρι αντιμετωπίζει τους ήρωές της με εκείνη την τόσο ιδιόρρυθμη σκανδιναβική αβρότητα, που ισορροπεί θαυμαστά ανάμεσα στην άδολη τρυφερότητα και τον περιπαικτικό σαρκασμό. Γεννημένη στο Ροβανιέμι του Αρκτικού Κύκλου, η Σουούταρι αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα σαν το σκηνικό μιας ταινίας δίχως φινάλε ή αρχή, ανατέμνοντάς τη φινλανδική ψυχή. Αντλώντας δάνεια και επιρροές από άλλες τέχνες, όπως η ζωγραφική και η φωτογραφία, η Σοούταρι μεταμορφώνει τους ήρωες των ντοκιμαντέρ της σε ηθοποιούς, οι οποίοι υποδύονται ρόλους και περσόνες στο μεγάλο παλκοσένικο της ζωής. Και μέσα από τις πιο ανύποπτες στιγμές νηνεμίας, αφήνει να ξεπροβάλλουν το χάος, η απορρύθμιση, η αναρχία, το παράλογο και η σαρωτική αμηχανία. Στο πλαίσιο του αφιερώματος που πραγματοποιεί το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, θα προβληθούν 7 μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες της σπουδαίας δημιουργού.