Η βία σκεπάζει τη βία. Ο πόλεμος καταπνίγει κάθε άλλη μορφή της. Μπροστά στην απειλή της μαζικής εξόντωσης, η έμφυλη βία κρύβεται στα καταφύγια.
Ο παιδικός γάμος, τα εγκλήματα τιμής, η ενδοοικογενειακή βία, γίνονται ψιλά γράμματα σε μια επικαιρότητα που σείεται από τις βόμβες. Στη Συρία, γενιές γυναικών μετατρέπονται σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας με την επιβολή κανόνων που περιορίζουν τις ελευθερίες και τα δικαιώματά τους.
Ακόμη κι όταν κοπάζουν οι βομβαρδισμοί, δίπλα στα κατεστραμμένα κτίρια, η ζωή συνεχίζεται μέσα στον φόβο. Παγιδευμένες σε έναν κόσμο πατριαρχίας, περιχαρακωμένης από το θρησκευτικό καθεστώς, οι γυναίκες αναμετριούνται καθημερινά με τραύματα και θύτες.
Η πιο οδυνηρή αναμέτρηση είναι με τον εαυτό τους, στην προσπάθεια να τον πείσουν είτε να υπομείνει είτε να επαναστατήσει. Βιασμοί, ξυλοδαρμοί, ακρωτηριασμοί, απομάκρυνση παιδιών. Οι άφιλτρες, σοκαριστικές αφηγήσεις τους στο Under the Sky of Damascus των Χέμπα Χαλέντ, Ταλάλ Ντερκί και Αλί Γουατζί διαλύουν με εκτατική δύναμη την παθητική στερεοτυπική δυτική μας στάση. Γυναίκες δυνατές, ευάλωτες και τρομαγμένες, αφηγούνται. Οι ιστορίες τους μετατρέπονται σε ένα έργο τέχνης από νέες γυναίκες, δυνατές, ευάλωτες και τρομαγμένες. Σαν έργο μέσα στο έργο, το ντοκιμαντέρ εμποτίζεται με βία μέσα στη βία.
Τα μέλη του ντοκιμαντέρ καταγράφουν τη βία και γίνονται θύματά της. Ο οίκτος είναι μια λέξη που χάνει το νόημά της και αναζητά αντικατάσταση από μία νέα λέξη που να ετυμολογεί μια δυνατή γυναίκα, τρομαγμένη κι ευάλωτη, που αναρωτιέται πώς μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Πώς μπορώ εγώ να αλλάξω τον κόσμο. Τίτλοι τέλους. Αφιέρωση. Στις χιλιάδες γυναίκες που έχουν δολοφονηθεί στη Μέση Ανατολή από τους συζύγους, τους αδερφούς, τους πατεράδες, τους θείους, τους ξαδέρφους τους.
Δήμητρα Νικολοπούλου