Τα Polaroids εμφανίζονται στο σκοτάδι. Μου θυμίζουν εμάς στις σκοτεινές φεστιβαλικές αίθουσες. Είμαστε άγραφα, λευκά χαρτιά και το φως της μεγάλης οθόνης μας χρωματίζει ανεπιστρεπτί. Στην έξοδό μας στο φως, δεν είμαστε πλέον οι ίδιοι. Είναι γραμμένα πάνω μας ανεξίτηλα τα πλάνα που είδαμε στο σκοτάδι. Κι όταν πια μετά από πολλά χρόνια οι μνήμες μας θολώσουν, κάπου στο βάθος θα κρύβεται εκείνο το επίμονο φεστιβαλικό όνειρο.
30/10/19 Αναμνηστική κούπα και τσάντα του #TIFF60 στο λιμάνι. 31/10/19 Αναμονή έξω από το Ολύμπιον πριν την τελετή έναρξης. 31/10/19 Τελετή έναρξης στο Ολύμπιον με την προβολή της ταινίας «Ιστορία Γάμου» σε σκηνοθεσία Noah Baumbach.01/11/19 120 στιγμιότυπα από την ιστορία του Φεστιβάλ διασκορπισμένα σε ισάριθμα καταστήματα της πόλης, εκεί όπου το σινεμά συναντά την καθημερινή ζωή. Εδώ, η Τζένη Καρέζη το 1972 στην προβολή της ταινίας «Λυσιστράτη». 3/11/19 Φεστιβαλικά απογεύματα #TIFF60 στο λιμάνι. 3/11/19 Party στο Baobab. 4/11/19 Αναζήτηση ταινιών στον επίσημο κατάλογο του #TIFF60 στο παραλιακό μέτωπο. 5/11/19 Το σινεμά Μακεδονικόν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου ως αίθουσα προβολών του #TIFF60. 6/11/19 Q&A με τον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Βούλγαρη (The Boy) μετά την προβολή της ταινίας του “Winona”. 6/11/19 Έξοδος στο λιμάνι μετά από προβολή στην αίθουσα John Cassavetes. 7/11/19 Το καφέ του μουσείου Φωτογραφίας σ’ ένα βροχερό ηλιοβασίλεμα. 8/11/19 Θεατές ζαλισμένοι, προβληματισμένοι, ευτυχισμένοι μετά από προβολή ταινίας στο λιμάνι μπροστά από το ηλιοβασίλεμα. 8/11/19 Χρυσός Αλέξανδρος στον «πιο cool άνθρωπο στην ιστορία του σινεμά» John Waters για τη συνολική του προσφορά στην τέχνη του Κινηματογράφου. 9/11/19 Η επετειακή αφίσα του #TIFF60, φιλοτεχνημένη από τον John Mavroudis, λίγο πριν την πάρει ο αέρας ένα βροχερό μεσημέρι στο λιμάνι. 10/11/19 Όταν μας έπεσαν όλα τα Polaroids που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του #TIFF60, μετά την τελετή λήξης, με την ταινία “Jojo Rabbit” σε σκηνοθεσία Taika Waititi.
Το καλό σινεμά κάνει το κεφάλι μας 4 κιλά
βαρύτερο και προκαλεί μια κάποια σύγχυση σε όλα τα υγρά στοιχεία μας. Μέχρι να
φτάσουμε σπίτι μας, πονάνε τα μηνίγγια μας, τα αυτιά μας βουίζουν κι έχουμε στο
μυαλό μας ξεκάθαρη εκείνη την παραδείσια εικόνα που μας προβάλανε στο σκοτάδι.
Δυστυχώς, 5 λεπτά μετά είμαστε πάλι φυσιολογικοί και μονόχνοτοι. Κι είναι ιερό
εκείνο το πεντάλεπτο -τότε που δακρύζουμε από το πολύ φως.
15 Polaroids από το 60ο
επετειακό Φεστιβάλ Κινηματογράφου, για όλες εκείνες τις στιγμές, μέσα και έξω
από τις αίθουσες, που μας φέρνουν λίγο πιο κοντά σ’ αυτό που ονομάζουμε
«εμείς».