Η βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας Ανί Ερνό (συγγραφέας του μυθιστορήματος Το γεγονός, που μετέφερε με τεράστια επιτυχία στη μεγάλη οθόνη η Οντρέ Ντιγουάν), και ο γιος της, Νταβίντ, ανασυνθέτουν ένα ψηφιδωτό από εικόνες βαθιά προσωπικές, αλλά μυστηριωδώς πανανθρώπινες.
Όχημα και χρονομηχανή τους η super 8 κάμερα που τους συντρόφευε παντού και πάντα και ξεναγός το δικό της ενδοσκοπικό voice over. Ένα οδοιπορικό δεκαετίας, από το 1972 έως το 1981, φτιαγμένο από χρόνο, βλέμματα, πρόσωπα και τόπους, γεμάτο θραυσματα ζωής και μνήμης, καταδικασμένα να μείνουν ατελή, πολυσήμαντα, ανοιχτά σε ερμηνείες. Ταξίδια σε τόπους μακρινούς, όπως η Αλβανία, η Αίγυπτος, η πρώην Σοβιετική Ένωση, μια παρέλαση στιγμιότυπα που συνομιλούν σιωπηλά μαζί μας, κομμάτια μιας περιπλάνησης που δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Στην άλλη άκρη του νήματος, μια αέναη επιστροφή και παλιννόστηση, πίσω στους θησαυρούς του ασήμαντου, στην τρυφηλή τελετουργία της καθημερινότητας στα καλοβαλμένα γαλλικά προάστια. με όχημα-χρονομηχανή τη super 8 κάμερα που τους συντρόφευε παντού και πάντα και ξεναγό το δικό της ενδοσκοπικό voice over. Σταδιακά και ανεπαίσθητα, το Super 8 Years μάς αποκαλύπτει μια αφανέρωτη αλήθεια, λειτουργώντας ως το οπτικό συμπλήρωμα του λογοτεχνικού σύμπαντος της Ερνό, η οποία έκανε εκείνη την περίοδο τα πρώτα της συγγραφικά βήματα: το προσωπικό βίωμα και η οικουμενική εμπειρία γίνονται ένα, υφαίνοντας ένα υποδόριο ανθρωπολογικό σχόλιο και μια διακριτική πολιτική αλληγορία. Και κάπου στα μέσα του δρόμου, εκεί όπου η ματιά της Ερνό διασταυρώνεται με το δικό σου βλέμμα, η απόσταση εκμηδενίζεται και αντιλαμβάνεσαι όλη την κρυμμένη ουσία. Πως το παρελθόν είναι καμιά φορά εξίσου αναπάντεχο και άγνωστο με το μέλλον. Πως οι αναμνήσεις του καθενός μας ίσως και να ανήκουν συγχρόνως και σε ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε ποτέ, σαν μια συλλογική κοινοκτημοσύνη. Πως ακόμη και μπροστά στον καθρέφτη της δική μας εικόνας, κάτι παραμένει ξένο και ανοίκειο.
Γιώργος Παπαδημητρίου