Στην ομορφότερη βεράντα με θέα την ψυχή μας
Τους χειμώνες το να καταφεύγεις σε μια σκοτεινή αίθουσα κινηματογράφου είναι σαν μια φυγή από την καθημερινότητα, το καλοκαίρι όμως, το να διαλέγεις την ομορφότερη βεράντα της πόλης, την Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, για να δεις ή να ξαναδείς μια ταινία στο κέντρο της πόλης είναι κάτι περισσότερο από το «πάω σινεμά», είναι ένα μένω στη πόλη που αγαπώ και μου αρέσει, είναι ένα μάθημα αγάπης για την πόλη σου, ένα ιδιωτικό σου πείραμα του τι είναι σήμερα Κοινωνία, κι όταν η ταινία είναι και καλή, μοιάζει σαν μια άτυπη ψυχοθεραπεία την ώρα που τα θερμόμετρα χτυπάνε κόκκινες θερμοκρασίες εσύ να νιώθεις μια ευδαιμονία, την γαλήνη που σου δίνει η επαφή με την κινηματογραφική Τέχνη.
Για τρίτη χρόνια στην βεράντα του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου διάλεξε 14 ταινίες που είναι κάτι περισσότερο από μια απλή πρόταση για σινεμά.
Με αφετηρία τον αναποφάσιστο Ιούνιο και τερματικό σταθμό τα μέσα του Σεπτέμβρη, έχουμε την ευκαιρία να δούμε ταινίες γι’ αυτό το όνειρο που οφείλουμε να είναι η ζωή μας, ταινίες προτρεπτικές για μια ουτοπία απαραίτητη για να πάμε παραπέρα, ιστορίες συναρπαστικές με χρώματα, πρόσωπα, άλλες χώρες και νοοτροπίες και επικές ατάκες με φόντο τα δειλινά του Θερμαϊκού.
Έτσι συμβαίνει συνήθως στον κινηματογράφο μπορείς να διακτινιστείς από την έρημο του Τέξας στην καταπράσινη γαλλική ύπαιθρο της Προβηγκίας κι από το αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης, με την χαρά της ανακάλυψης των ταλέντων που κρύβει ένας άνθρωπος με σύνδρομο Asperger και τις ευεργετική του επίδραση σε μια μάνα που αντιμετωπίζει την δική της οικονομική κρίση ώστε να το πιστέψει ακόμη κι αυτή ότι Η αγάπη είναι ένα θαύμα.
Αυτό είναι το υπέροχο στο σινεμά ένα μάθημα Κοινωνίας με θέα τη θάλασσα σε μια βεράντα που σε βοηθά να παρασυρθείς ως την Σουηδία για να διαπιστώσεις με τρυφερότητα χιούμορ αλλά κυρίως ανθρωπιά ότι οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που δείχνουν αλλά αυτό που τους λείπει, απλά με τον καιρό μαθαίνουν να το κρύβουν με κρούστες κυνισμού και θανατηφόρες εξοργιστικές ατάκες όπως Ο κύριος Όβε ενώ ένα κλικ θέλουν για να αποκαλύψουν την τρυφερή καρδιά μαρουλιού που περιέχουν.
Την ίδια τρυφερότητα της συνύπαρξης των διαφορετικών, προσπάθησαν στα μακρινά 70’ς να διατηρήσουν Σκανδιναβοί και πάλι, στήνοντας τις πρώτες μικρές κοινωνίες συνύπαρξης, αυτό που ονομάστηκε Το Κοινόβιο, όμως τα χρόνια, οι ιστορίες και τα κρυφά απωθημένα δεν κατάφεραν να ευοδωθεί το πείραμα χάρισαν όμως υπέροχες στιγμές αυτογνωσίας και λεπτά μαθήματα ανοχής στο διαφορετικό σε μια ολόκληρη μεταπολεμική γενιά , μια γενιά που μεγαλώνοντας έγιναν γονείς και τα παιδιά τους τόσο συντηρητικά για να επιβιώσουν στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων που φαντάζουν εκκεντρικοί στα μάτια τους, αυτοί οι πρώτοι αντισυστημικοί με τα παιδιά τους να τους κριτικάρουν, να τους ελέγχουν και να τους θεωρούν αφόρητους, εκτός κι αν ονομάζεσαι Τόνι Ερντμαν κι έχεις αυτή τη διαβολεμένη επιμονή που στο τέλος κατακτάς ο,τι πολυτιμότερο για έναν γονιό, το παιδί σου με όλα τα χρώματα της αγάπης να λάμπουν.
Απ΄ την άλλη, Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλλι Μάκι είναι η ασπρόμαυρη ζωή ενός έγχρωμου ανθρώπου που για μια στιγμή το γκρι μιας επιτυχίας στο αγώνισμα της πάλης των παρασύρει αλλά στο τέλος μια ανθισμένη πολύχρωμη αγάπη τον κατακτά δείχνοντας και σε αυτόν αλλά και σε μας πως η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης έχει νόημα όταν την μοιράζεσαι με αυτόν που αγαπάς, πετώντας πετραδάκια στο ποτάμι κι ακούγοντας τα πιο αγαπημένα ροκ τραγούδια αγάπης.
Είναι επιβεβαιωμένο ότι τα πρωτοβρόχια του Σεπτεμβρίου δεν θ’ αρχίσουν αν δεν προβληθεί πρώτα στην Μ2 του Μεγάρου Μουσικής η Florence: η Φάλτσα σοπράνο η ταινία που ολοκληρώσει το φετινό αφιέρωμα συνοψίζοντας όλα όσα χρειαζόμαστε για να αντέξουμε το κρύο που έρχεται. Πίστη στον εαυτό μας. Θέληση. Χιούμορ κι αντοχή. Αντοχή στον φθόνο, την κριτική, την πρόσκαιρη αποτυχία. Άλλωστε ο αληθινά κερδισμένος δεν είναι πάντα ο νικητής ενός αγώνα, αλλά αυτός που πιστεύοντας στον εαυτό του αντέχει σε πολλαπλές δοκιμασίες να σαν την Φλόρενς της ταινίας.
Όταν ζούμε σε έναν κατασκευασμένο σύστημα ειδήσεων και γεγονότων η επινόηση του κινηματογράφου έχει έναν μυστικό κώδικά να σου λέει την αλήθεια είτε με έναν ψίθυρο, είτε με ένα βλέμμα, είτε με μια μελωδία ανάμεσα σε δυο σκηνές, είτε με ένα αστείο είτε ασπρόμαυρα είτε έγχρωμα μια αλήθεια με Θέα την ψυχή του κάθε θεατή. Κι εσύ απλά με την θαλασσινή αύρα της νύχτας δεν χρειάζεσαι άλλη απόδειξη για να πιστέψεις ότι αυτό είχε στο νου του ο Ορέστης Ανδρεαδάκης όταν δήλωνε ότι το Σινεμά ανοίγει στην πόλη. Γιατί η αληθινή θέα του ΣΙΝΕΜΑ ΜΕ ΘΕΑ είναι αυτό το άνοιγμα που μόνο ο κινηματογράφος μπορεί να κάνει. Να σου δείξει τη Θέα της Ψυχής σου.
Αν αυτό συμβαίνει στην πιο όμορφη βεράντα της πόλης ακόμη καλύτερα.
Αυτό το καλοκαίρι να είστε εκεί έτοιμοι για όλες τις εκδοχές λοιπόν.
Σινεμά με Θέα 2017
Πρόγραμμα προβολών
Δευτέρα 28/8 & Τρίτη 29/8
Η αγάπη είναι ένα θαύμα / Le gout des merveilles, του Ερίκ Μπενάρντ 100’
Να είσαι ανοιχτός στο διαφορετικό, ίσως ανακαλύψεις το μυστικό της ευτυχίας από εκείνον που δεν το περιμένεις.
Τετάρτη 30/8 & Πέμπτη 31/8
Ο κύριος Όβε / En man som heter Ove, του Χάνες Χολμ 105’
Κανένας δεν είναι αληθινά κακός ειδικά κάποιος που θέλει τόσο να αυτοκτονήσει κι αναγκάζεται να ζει
Δευτέρα 4/9 & Τρίτη 5/9
Το κοινόβιο / The Commune, του Τόμας Βίντερμπεργκ 111’
Το μαζί είναι το ζητούμενο το θέμα είναι ποιος μπορεί να το αντέξει ισότιμα και χωρίς ιδιοτέλεια.
Τετάρτη 6/9 & Πέμπτη 7/9
Τόνι Έρντμαν / Toni Erdmann της Μάρεν Άντε 162’
Κάθε έξυπνη κόρη θέλει έναν πατέρα που να τον λένε Τονι Ερντμαν , κάθε καλός πατέρας θα κάνει ότι κι ο ήρωας για να λεει ότι, έχει μια καλή επιτέλους κόρη
Δευτέρα 11/9 & Τρίτη 12/9
Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλλι Μάκι / Hymyilevä mies, του Γιούχο Κουοσμάνεν 92’
Ευτυχία είναι όταν μετά από μια αποτυχία σε περιμένει αυτή που αγαπάς για να ακούσετε ροκ-εντ-ρολλ πετώντας βότσαλα στη λίμνη της ζωής σας.
Τετάρτη 13/9 & Πέμπτη 14/9
Florence: Φάλτσο σοπράνο / Florence Foster Jenkins, του Στίβεν Φρίαρς 110’
Είσαι αυτό που θέλεις. Ο,τι κι αν λένε οι άλλοι σημασία έχει εσύ τι θέλεις να είσαι και πόσο πολύ επιμένεις για να είσαι ακριβώς αυτό.