Μπορεί να ήταν δέκα, δεκαπέντε, είκοσι και παραπάνω.
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πόσο λεπτά κράτησε το standing ovation για τον Μπρένταν Φρέιζερ στη Βενετία, στην προβολή της ταινίας Φάλαινα του Ντάρεν Αρονόφσκι, η οποία θα προβληθεί και στο 63ο ΦΚΘ. Mία ιστορία ενσυναίσθησης, συμφιλίωσης, κατανόησης και διαταραγμένων οικογενειακών δεσμών, την οποία ο Αρονόφσκι προσπαθούσε επίμονα να γυρίσει εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια. Γιατί το βάρος της αγάπης ζυγίζει περισσότερο από καθετί άλλο στον κόσμο.
Mία καλλιτέχνιδα και η ηλικιωμένη της μητέρα αναμετρώνται με τα θαμμένα μυστικά του παρελθόντος, όταν επιστρέφουν στην οικογενειακή έπαυλη –τώρα ένα σπιτικό φαντασμάτων της μνήμης, καλυμμένη με ομίχλη, σκόνη και απόκοσμο φως. Η αγαπημένη του Φεστιβάλ, Τζοάνα Χογκ, στην οποία είχαμε πραγματοποιήσει πλήρες αφιέρωμα στο 60ό ΦΚΘ, επιστρέφει με την ταινία Η αιώνια κόρη. Και αφήνει την Τίλντα Σουίντον να διαπρέψει και να μαγνητίσει το κοινό, όπως μόνο εκείνη μπορεί.
Στην Ταϊτή της Γαλλικής Πολυνησίας, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της γαλλικής κυβέρνησης καλείται να διαχειριστεί τη σκοτεινή φημολογία της επανέναρξης των γαλλικών πυρηνικών δοκιμών. Ο φοβερός και τρομερός Άλμπερτ Σέρα, καλεσμένος του περσινού Φεστιβάλ, αλλάζει τόνο σε σχέση με τις παλαιότερες ταινίες του, υπογράφοντας την –αβάσταχτα ειρωνική ήδη από τον τίτλο– Ειρηνοποίηση. Ένα οπτικά εκθαμβωτικό και σύγχρονο πολιτικό θρίλερ για τις νέες μορφές αποικιοκρατίας, το οποίο εντυπωσίασε τις φετινές Κάννες και ήδη θεωρείται μία από’ τις κορυφαίες ταινίες της χρονιάς.
Ένας από τους σπουδαιότερους προβοκάτορες του ευρωπαϊκού σινεμά και παλιός αγαπημένος του Φεστιβάλ, ο Αυστριακός Ούλριχ Ζάιντλ μας ταξιδεύει σε ένα λυπημένο θέρετρο μακριά από τη λάμψη του καλοκαιρινού παραθερισμού. Εικαστική μεγαλοπρέπεια, αισθητική τελειομανία σε κάδρα και φωτισμούς και η πιο πηγαία αμηχανία απέναντι στην ανθρώπινη μοναξιά συνδυάζονται στο Ρίμινι, όπου κάτω από τον φαινομενικό κυνισμό κρύβονται οι πιο βαθιές στρώσεις ανθρωπιάς.
Ο Φρανσουά Οζόν καταθέτει έναν συγκινητικό φόρο τιμής στον επαναστατικό γερμανό δημιουργό, Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Παραπέμποντας ήδη απ’ τον τίτλο στην ταινία-μύθο Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ, το Peter von Kant συνθέτει μια ωδή στα καταστροφικά πάθη, την καλλιτεχνική μανία και την εξουσιαστική διάσταση του έρωτα, με αμέτρητες σινεφιλικές παραπομπές, προσθέτοντας ένα άγριο κόσμημα στη φινετσάτη φιλμογραφία του γάλλου σκηνοθέτη.
Ένας από τους σπουδαιότερους ισπανούς δημιουργούς της γενιάς του, ο Ροντρίγκο Σορογκόγιεν, υπογράφει ένα βραδυφλεγές οικολογικό θρίλερ με ανατρεπτική δομή. Ο εχθρός δίπλα μου εκτυλίσσεται στο άγριο και αδάμαστο τοπίο της Γαλικίας, δεν κρύβει τις εκλεκτικές του συγγένειες με το σινεμά του Σαμ Πέκινπα και του Τζον Μπούρμαν, μα πάνω απ’ όλα κρατά τον θεατή καθηλωμένο στη θέση του από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό.
