O Carl Theodor Dreyer δεν είναι μόνο ένας από τους κορυφαίους κινηματογραφικούς δημιουργούς του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Οποιαδήποτε αναφορά στον ιαπωνικό κινηματογράφο ξεκινάει με τον Κέντζι Μιζογκούτσι, περνάει από τον Όζου και τον Κουροσάουα, και καταλήγει στον Όσιμα, στον Ιμαμούρα και στους νεότερους.

Σε περασμένες δεκαετίες, η προβληματική και η σύγκρουση για την έννοια και το περιεχόμενο του λεγόμενου «πολιτικού» κινηματογράφου περιστράφηκε γύρω από δύο κεντρικές επιλογές.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είναι, χωρίς αμφιβολία, ο έλληνας σκηνοθέτης με τη μεγαλύτερη διεθνή αποδοχή κι ένας από τους πιο συζητημένους εγχώριους δημιουργούς.

Λίγο μετά την πτώση της Χούντας, συγκεκριμένα το 1978, στο μυθικό «Στούντιο», ο Σωκράτης Καψάσκης είχε προβάλει To Πνεύμα του μελισσιού, πρώτη ταινία του παντελώς άγνωστου τότε Ισπανού σκηνοθέτη Víctor Erice.